XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
- Nola hondamendia? Ni ez nauk haitzulotik irtengo.
- Lehen gaizkiaren errealitatetik irudira sortu bazinen, nork jakin irudiak gaizkia sorreraziko ez duen?
- Ez al diat erremediorik?
- Inolakorik ere ez.
- Nola nahi duk ni hiltzea, ni ez bainauk beste jaun horiek bezalakoa?
- Lezajauna, oker zaude.
Zu eta ni hilak gara.
Neu naiz zure heriotzaren kontzientzia, zu nire heriotzaren arrazoia zaren bezala.
- Hitz politak dituk horiek.
Nola dakik horrela dela?
- Ez al dituzu hezur guzti hauek inguruan ikusten?
Heriotzaz inguraturik gaude.
Heriotzaren golkoan gaude.
- Horiek ez dituk nire etsaiak.
- Horrexegatik hain zuzen, lagunak direlako.
Heriotzaren lagunak gara.
Hilda gaude.
- Ez al nindukan, ba, heuk hil behar?
- Ez. Mendeetako hezurteria kontzientzidunak hiltzen zaitu.
- Zergatik etorri haiz orduan?
Hauek hil behar baninduten, hi salba hintekeen.
- Ni salba nintekeen, baina zu ez zinen hila zarenik ohartuko.
Horrexegatik etorri natzaizu.
- Egunsentia zirudik!
- Ez, Lezajauna.
Hezurren zuritasuna da.
- Argitasuna ematen dik, ba.
- Heriotzaren argitasuna.
Hemen ez dago bestelako argitasunik.
Etsi ezazu behingoz.
Lezaundietako lau ahoak itxita daude.
Hil hezurrez hermetikoki itxita daude.
Ez dago irteerarik.
- Nork esan ziek hauei etortzeko?
- Inork ere ez.
Berenez etorri dira.
Zure hiletetan partaide izan nahi zuten.